Maandagochtend. Over het algemeen niet mijn beste moment van de week. Sterker nog, meestal is de maandagochtend het slechtste moment van mijn week. Het begint al als ik moet opstaan. De kans dat ik op maandagochtend door m’n wekker heen slaap, is vele malen groter dan op enige andere ochtend van de week.
Nadat ik me met veel moeite uit bed heb gesleept, probeer ik mijn vaste ochtendritueel zonder kleerscheuren te doorstaan. Hoe harder ik dit probeer, hoe sneller ik een gat in een van m’n kousen trek, een mascararoller in m’n oog steek of genadeloos m’n tong brand aan te hete thee. Om vervolgens de deur uit te lopen zonder fietssleutel/laptop/telefoon, in willekeurige volgorde. In de lift vergeet ik de knop voor begane grond in te drukken, bij aankomst op kantoor blijkt de koffie op te zijn. Uiteraard, hoe kan het ook anders. Als ik alle updates op de sociale netwerksites moet geloven, heeft met mij de helft van Nederland dezelfde opstartproblemen, regelmatig aangeduidt als dramaandag.
Toen ik vanmorgen voor de tweede keer de deur uitliep (omdat ik de eerste keer m’n fietssleutel was vergeten terwijl mijn fiets nog bij de bushalte stond), vroeg ik me ineens iets af. Heb ik nu zo’n last van maandagochtend omdat dan altijd alles fout loopt of loopt alles fout omdat ik een maandagochtendhumeur heb? Het lijkt ergens op de eeuwige kip en ei discussie. Gaat alles mis omdat het maandagochtend is of omdat ik zo opzie tegen het begin van een nieuwe week dat ik niet eens m’n best doe om echt wakker te worden en alert te zijn.
Het is wel makkelijk om een moment van de dag de schuld te geven van alle ellende en je te verschuilen achter een ochtendhumeur. En je vervolgens schuldig te maken aan een enorme klaagzang ‘want alles werkt tegen je en het is MAANDAG!’ Maar ben ik niet altijd zo’n onhandige kluns die overal tegenaan loopt en regelmatig iets vergeet? Wat zou er gebeuren als ik volgende week direct uit bed stap zodra de wekker gaat, met een stralende glimlach het ochtendritueel doorloop en negatieve gedachten geen enkele kans geef? Zou dit een dramaandag voorkomen?
Het is het proberen waard. Als ik m’n bed uit kan komen tenminste…
2 reacties
Ik denk dat het begint met de gedachte op zich ;-). Gewoon op zondagavond al bedenken dat je maandag iets leuks hebt (hoe klein ook) om voor uit bed te komen. En dan met een glimlach opstaan als je maandagochtend bedenkt dat vandaag dat ene leuke is!
Werkt niet altijd, zeker als er toch onverhoopt iets echt tegenzit, maar daar gewoon in berusten en hopen dat de rest van de dag beter zal zijn werkt ook wel ongeveer. En anders heb je een baaldag, maar dat is denk ik niet per se aan maandagen voorbehouden. Zelf vind ik donderdagen altijd zwaar beneden peil. Nog net geen weekend, net de week doormidden, je weet dat je nog maar 2 dagen hebt om iets zinnigs te doen en je weet ook dat het weekend nog 2 hele dagen op zich laat wachten. Dus.
Ik denk dat ik het volgende week maar eens ga proberen. En dan op woensdagavond weer, om te voorkomen dat ik op donderdag alsnog die dip krijg ;-)
Reageren is niet mogelijk.