Rokjesdag?

Het is lente. De dagen worden langer, de zon begint te schijnen, de vogeltjes fluiten… en de eerste mensen beginnen weer te blèren over rokjesdag.

Vroeger was rokjesdag nog rokjesdag zoals het ooit bedoeld was. Een fenomeen, waarbij vrouwen ineens massaal in rokjes en blote benen over straat liepen. Van de ene op de andere dag zo leek het wel; dat was rokjesdag. Martin Bril schreef erover in De Volkskrant en maakte de term beroemd.

Rokjesdag?

Maar vroeger is vroeger en Martin Bril is niet meer. Tegenwoordig wordt bij de eerste zonnestraal al luidkeels geroepen, gepost en getweet om rokjesdag. Deze week is rokjesdag; morgen is het rokjesdag! Vorig jaar werd er zelfs een rokjesdag flashmob georganiseerd ter ere van de sterfdag van Martin Bril. Nu kende ik Martin Bril niet persoonlijk maar ik geloof toch niet dat hij het ooit zo had bedoeld, toen hij het fenomeen beschreef in zijn columns.

Inmiddels heb ik de term al bijna tien keer laten vallen in deze column. En heb ik verder niks tegen rokjesdag. Sterker nog, ik kijk uit naar de dag dat ik weer met blote benen in een zomers rokje rond kan huppelen. Maar de enorme hype die elk jaar steeds vroeger ontstaat omdat er weer ergens een jandoedel begint te zeuren om rokjesdag zodra de zon schijnt, maakt dit spontane fenomeen toch een stuk minder leuk en vooral minder spontaan.

Jammer, als je het mij vraagt. Maar nu ik het toch over hypen heb… Ik stel voor dat we dit jaar broekjesdag introduceren. Voor de mannen, zodat wij vrouwen tenminste ook eens kunnen roepen om een dag met een dresscode. Wel even jullie benen scheren hoor.