Met een druk op de knop

“Pinnen? Ja, dat kan. Momentje.” Ik aarzel, om vervolgens met één druk op de knop de grootste uitgave van m’n leven tot nu toe te bevestigen. Een paar uur later zit ik thuis op de bank en dringt het ineens tot me door: ik heb echt een vliegticket naar Australië geboekt. Oh jee…

Een paar weken geleden was er nog niks aan de hand. Niks anders dan de gebruikelijke dagelijkse beslommeringen van een fulltime werkende single die aan de laatste maanden van haar twintigerbestaan bezig is en zich daar heel erg bewust van is.

Tot ik bedacht dat ik toch maar eens een vakantie moest plannen. Als een van de weinige single vrouwen in mijn vriendenkring was een gezellige vakantie met cocktails aan het strand en girls nights out helaas geen optie. Een georganiseerde reis dan. Een beetje reisorganisatie biedt tegenwoordig groepsreizen naar elk continent voor elke doelgroep aan, dus daar zou toch ook voor mij wel iets bij moeten zitten? “Of ik ga naar Australië”, zei ik na een paar biertjes tegen een vriend toen we op een terrasje van de zon genoten, “dat zou ik toch ook ooit nog eens moeten doen.” En daar was mijn eureka moment. Eigenlijk moet ik dat gewoon doén!

Een paar borrels, weken met overleg en e-mails naar het reisbureau later was het gistermiddag dan zover. Ik drukte op Ja, koos stoelnummers voor vluchten in november en februari en stond na een kwartier weer buiten met een envelopje met de vluchttijden. Twee maanden backpacken in Australië van Adelaide naar Cairns, alleen. Twee maanden reizen, slapen in hostels met onbekenden, leven uit een rugzak en geen idee hebben hoe de volgende dag eruit ziet. Dertigersdilemma? Neuh.

Zou mijn stijltang in m’n backpack passen?

Deze column verscheen op 4 november 2010 in De Pers.